Update: Suriname

Heyhoi,

Het is alweer eventjes geleden dat ik een verhaaltje heb geschreven. Zoals ik al aangaf in het eerste verhaal zou ik misschien wat te druk worden om met regelmaat iets te schrijven. Dit is dus het geval, ik ben constant druk. 

Ik begin met afgelopen zaterdag. Met een busje zijn we sochtends vroeg vertrokken naar parabello om te gaan zip linen en quad rijden. Eerst het ziplinen was al een vette ervaring. Voor de mensen die niet weten wat het is: in een tuigje met een katrol via een lijn naar beneden. Je gaat dus over de bomen, over water en tussen de bomen. Op twee lijnen hadden we zelfs de mogelijkheid om op de kop te gaan hangen. Tuurlijk wil ik dat! Op de kop en met de handjes los. In de video kan je een stukje zien. 

Dan het quadrijden. Je ging alleen op een quad en we reden z'n 2,5 uur. Over zandweggetjes met wat hogere snelheid. Door het water, waar ik zo slim was m'n voeten op te tillen omdat anders m'n schoenen volledig oranje zouden worden van de modder. Over heuvels waarvan je gaat denken, 'dit gaat toch niet?!'. En nog door de beboste jungle waar ik opzij moest voor bananenbladeren en moest bukken voor boomstammen, leuk!

Na een enigszins rustig weekend begon weer een nieuwe stage week. Ik mag als stagiair steeds meer dingen doen op de afdeling. Qua begeleiding verschilt het met welke zuster ik mee kan lopen die dag. De afgelopen dagen ben ik elke dag begonnen met het baden van een patiënt. Daarna wordt ik vaak op pad gestuurd met een patiënt naar een poli, deze week was het de pos-poli. Dit is de pre operatieve screening voor patiënten die worden geopereerd door de neurochirurg. Helaas zijn wij als afdeling hier totaal niet tevreden over. Met een patiënt in bed heb ik 1,5u op de gang moeten wachten voor twee gesprekjes van 5 minuten. Op de pos-poli heerst gewoon totale chaos. Verder ben ik deze week begonnen met het delen van wat medicatie en wat spuitjes geven tegen bloedstolling. De medicatie is hier onbeheerd en alles wordt met de hand geschreven. Wanneer de medicatielijst dus door iemand is geschreven met een slecht handschrift is het soms knap lastig alles goed te begrijpen. Medicatie is hier ook vaak op, op de afdeling en ook in de apotheek van het ziekenhuis. Soms krijgen patiënten dus andere medicatie of helemaal hun medicatie niet. Afgelopen week zijn ook nieuwe surinaamse studenten begonnen op de afdeling, veel van deze studenten dachten dat ik in eerste instantie op de afdeling werkte als afgestudeerd verpleegkundige. Toch maar verteld dat ik ook een student ben. Wel begeleid ik de studenten, het zijn eerstejaars en moeten bijvoorbeeld nog leren hoe ze de vitale functies goed meten. Zo heb ik nog een taakje erbij. Vandaag, woensdag, waren patiënten en de neuroloog erg complimenteus. De patiënten vertelden me dat ik een andere mentaliteit heb dan de surinamers en wel wil werken. Ook vinden ze me wat minder dominant overkomen. De neuroloog kwam vandaag een praatje met me maken om te vertellen dat ik bij onbekende ziektebeelden altijd even langs mag komen met vragen, verder gaf hij een compliment over mijn medische kennis, die is binnen! 

Ook ga ik hier nog door met kickboksen, het is echt leuk om te doen en je kan even je zinnen verzetten en met wat anders bezig zijn. Het is ook gezond natuurlijk. Misschien is het ook wel iets waar ik in Nederland mee door ga. Dus ik heb nog een charmante foto waar ik vol blijdschap, bezweet en vermoeid op sta. 

De tijd gaat vliegens vlug en ik zit er al bijna een maand. Ik voel me prima en vermaak me hier zeker. 

Zonnige en regenachtige groetjes,

Michelle